แม้ว่าเกาหลีจะยอมรับการหลั่งไหลของชาวต่างชาติตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 แต่ปี 2006 ก็เป็นก้าวสำคัญในการเริ่มมองหาความหลากหลายทางวัฒนธรรมในเกาหลี เหตุผลก็คือเป็นปีที่ Roh Moo-hyun อดีตประธานาธิบดีของเกาหลีกล่าวอย่างเป็นทางการว่า “แนวโน้มสู่สังคมพหุวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่ไม่อาจต้านทานได้” (Kim, 2019, p.1070) ในปี 2549
สถิติประชากร ประชากรต่างชาติในประเทศมีจำนวน 910,149 คน และเพิ่มขึ้นเป็น 1 ล้านคนเป็นครั้งแรกในปีถัดมา คิดเป็น 1,066,291 คนในปี 2550 (Yoon, Song, & Bae, 2007 p.325)
12 ปีต่อมา จำนวนประชากรต่างชาติทำคะแนนสูงสุดใหม่ โดยแตะ 2.5 ล้านคนในช่วงเวลานั้น จำนวนผู้อพยพที่อาศัยอยู่ในเกาหลีในปี 2019 มีจำนวน 2,524,656 คน เพิ่มขึ้น 6.6% จากปีก่อนหน้า
ตัวเลขดังกล่าวถือเป็น 4.9% ของประชากรสุทธิ 51.64 คนของประเทศในปี 2561 (สำนักข่าวยอนฮับ, 2563) แม้ว่าตัวเลขของชาวต่างชาติที่พำนักในเกาหลีจะลดลงในปีต่อมาเนื่องจากการแพร่ระบาดของ COVID-19
โดยเริ่มจาก 2.42 ล้านคนในเดือนมกราคม 2020 เป็น 1.99 ล้านคนในเดือนเมษายน 2021 (ซึ่งได้รับการกล่าวขานว่าเป็น “จำนวนที่ต่ำที่สุดในรอบ 50 เดือน” ) (Kim, 2021)
คาดว่าจะเริ่มฟื้นตัวเมื่อสถานการณ์กลับสู่ปกติ และสัดส่วนของชาวต่างชาติอาจอยู่ที่ 9.2 ในปี 2593 (Song, 2007 อ้างใน Yoon, Song, & Bae, 2007 p.326)
ในทำนองเดียวกัน ในปี 2019 ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของครัวเรือนหลากหลายวัฒนธรรมมีจำนวน 350,000 ครัวเรือน ซึ่งคิดเป็น 1.7 % ของครัวเรือนทั้งหมดในปีเดียวกัน และเกินดุล 20,000 ครัวเรือนจากผลรวมของปี 2018 (สถิติเกาหลี 2020) จำนวนครัวเรือนข้ามวัฒนธรรมที่เพิ่มขึ้นส่วนใหญ่เป็นผลมาจากจำนวนการแต่งงานของผู้อพยพทั้งหมด 24,721 รายในปีนั้น ซึ่งเพิ่มขึ้น 4.0 % จากปีก่อนหน้า (สถิติเกาหลี, 2020)
ความก้าวหน้าและการอภิปรายเกี่ยวกับวัฒนธรรมหลากหลายในเกาหลี สถิติบ่งชี้ถึงการเปลี่ยนแปลงจำนวนผู้อพยพอย่างค่อยเป็นค่อยไปแต่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ซึ่งกลายเป็นความท้าทายของสังคมและผู้มีอำนาจ รัฐบาลเกาหลีมีบทบาทอย่างแข็งขันในการส่งเสริมความหลากหลายทางวัฒนธรรมและสร้างความตระหนักถึงคุณค่าของวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน
ในระดับสากล เกาหลีเริ่มเส้นทางสู่ความหลากหลายทางวัฒนธรรมไม่นานมานี้ ในปี 2010 เกาหลีได้ให้สัตยาบันเป็นประเทศที่ 110 ของอนุสัญญา UNESCO ว่าด้วย
การคุ้มครองและส่งเสริมความหลากหลายของการแสดงออกทางวัฒนธรรม (UNESCO, n.d.) นอกจากนี้ ในปี 2560 เกาหลีได้เข้าเป็นสมาชิกของคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยความหลากหลายทางวัฒนธรรมในการประชุมภาคีอนุสัญญายูเนสโกครั้งที่ 6
ว่าด้วยการคุ้มครองและส่งเสริมความหลากหลายทางการแสดงออกทางวัฒนธรรม และมีส่วนร่วมในการสร้างความร่วมมือระหว่างประเทศในเรื่องนี้ (UNESCO, n.d. ).
ในบริบทภายใน รัฐบาลเกาหลีได้บังคับใช้ชุดกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับผู้อพยพและเรื่องความหลากหลายทางวัฒนธรรม เนื่องจากอดีตประธานาธิบดี Roh ได้กล่าวถึงแนวโน้มของความหลากหลายทางวัฒนธรรมในเกาหลี บางส่วนรวมถึงพระราชบัญญัติการปฏิบัติต่อชาวต่างชาติในเกาหลี (พ.ศ. 2550) โดยมีจุดมุ่งหมายหลักเพื่อช่วยให้ผู้อพยพสามารถอยู่
ร่วมกันในสังคมได้ แผนพื้นฐานสำหรับนโยบายการย้ายถิ่นฐานซึ่งมุ่งมั่นที่จะเสริมสร้างการสนับสนุนครอบครัวหลากหลายวัฒนธรรมและกำลังแรงงานของชาติในขณะที่ปกป้อง สิทธิมนุษยชนสำหรับผู้มาใหม่ และพระราชบัญญัติการสนับสนุนครอบครัวหลากหลายวัฒนธรรมที่วางพื้นฐานของ ‘แผนพื้นฐานสำหรับนโยบายครอบครัวหลากหลายวัฒนธรรม‘ (ชิม, 2013, หน้า 11)
นโยบายเหล่านี้ในช่วงกลางทศวรรษที่ 2000 มักจะถูกโต้แย้งว่าไม่ได้ปกป้องอัตลักษณ์และวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวต่างชาติอย่างแท้จริง ดังที่ Yoon In-jin (2007 อ้างถึงใน Shim, 2013, p.14) ให้เหตุผลว่า
สนับสนุนเนื้อหาโดย UFABET เว็บหลัก
