การแสวงหาความเชื่อมโยงกับธรรมชาติ สมมติฐานของชีวฟีเลีย แนวคิดที่ว่ามนุษย์มีแนวโน้มโดยธรรมชาติในการแสวงหาความเชื่อมโยงกับธรรมชาติและรูปแบบอื่นๆ ของสิ่งมีชีวิต คำว่า biophilia ถูกใช้โดยนักจิตวิเคราะห์ชาวอเมริกันเชื้อสายเยอรมันชื่อ Erich Fromm ใน The Anatomy of Human Destructiveness (1973)
ซึ่งบรรยายว่า biophilia เป็น “ความรักอันแรงกล้าของชีวิตและทุกสิ่งที่มีชีวิต” คำนี้ถูกใช้โดยนักชีววิทยาชาวอเมริกัน เอ็ดเวิร์ด โอ วิลสัน ในงานของเขา Biophilia (1984) ซึ่งเสนอว่าแนวโน้มของมนุษย์ที่จะมุ่งเน้นและผูกพันกับธรรมชาติและรูปแบบชีวิตอื่น ๆ นั้นมีพื้นฐานทางพันธุกรรมส่วนหนึ่ง ความสัมพันธ์ของมนุษย์กับธรรมชาติ
หลักฐานเชิงคุณภาพและเชิงคุณภาพบ่งชี้ว่ามนุษย์มีความดึงดูดโดยกำเนิดต่อธรรมชาติ ตัวอย่างเช่น รูปลักษณ์ของโลกธรรมชาติที่มีรูปร่าง สีสัน และชีวิตที่หลากหลายเป็นที่ชื่นชมในระดับสากล ความชื่นชมนี้มักถูกอ้างถึงเป็นหลักฐานของไบโอฟีเลีย การใช้สัญลักษณ์ของธรรมชาติในภาษามนุษย์ ในสำนวนต่างๆ เช่น “ตาบอดเหมือนค้างคาว” และ “สัตว์ชนิดหนึ่งที่กระตือรือร้น”
และความแพร่หลายของการแสดงความเคารพทางจิตวิญญาณต่อสัตว์และธรรมชาติในวัฒนธรรมของมนุษย์ทั่วโลก เป็นแหล่งหลักฐานอื่นๆ สำหรับโรคไบโอฟิเลีย ประสบการณ์ทางจิตวิญญาณดังกล่าวและการเชื่อมโยงอย่างกว้างขวางกับคำอุปมาอุปไมยตามธรรมชาติดูเหมือนจะมีรากฐานมาจากประวัติศาสตร์วิวัฒนาการของเผ่าพันธุ์มนุษย์
ซึ่งมีต้นกำเนิดในยุคที่ผู้คนอาศัยอยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติมากกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ความแตกต่างของมนุษย์จากโลกธรรมชาติดูเหมือนจะเกิดขึ้นควบคู่ไปกับการพัฒนาทางเทคโนโลยี โดยความก้าวหน้าในศตวรรษที่ 19 และ 20 มีผลกระทบที่สำคัญที่สุด ปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติเปลี่ยนแปลงไปโดยพื้นฐาน ในความหมายที่แท้จริง การแยกนี้เกิดขึ้นได้จากการสร้างพื้นที่ปิดล้อมและค่อนข้างปลอดเชื้อ ตั้งแต่บ้าน ที่ทำงาน ไปจนถึงรถยนต์ ซึ่งมนุษย์ยุคใหม่ได้รับการปกป้องจากองค์ประกอบของธรรมชาติ และในหลายๆ คน
โดยเฉพาะผู้คนที่อาศัยอยู่ในมากกว่า ประเทศพัฒนาแล้วใช้เวลาส่วนใหญ่
หลักฐานที่ทรงพลังที่สุดบางส่วนสำหรับความเชื่อมโยงโดยกำเนิดระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติมาจากการศึกษาเกี่ยวกับโรคกลัวชีวภาพ (ความกลัวธรรมชาติ) ซึ่งมีการตอบสนองทางสรีรวิทยาที่วัดได้เมื่อสัมผัสกับวัตถุที่เป็นที่มาของความกลัว เช่น งู หรือ แมงมุม. การตอบสนองเหล่านี้เป็นผลจากวิวัฒนาการในโลกที่มนุษย์อ่อนแอต่อผู้ล่า พืชและสัตว์มีพิษ
และปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ เช่น ฟ้าร้องและฟ้าผ่าอยู่ตลอดเวลา ความกลัวเป็นความเชื่อมโยงพื้นฐานกับธรรมชาติที่ช่วยให้อยู่รอดได้ และด้วยเหตุนี้ มนุษย์จึงจำเป็นต้องรักษาความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับสิ่งแวดล้อม โดยใช้ภาพและเสียงเป็นสัญญาณสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการตอบสนองแบบสู้หรือหนี
ชีวฟีเลียและการอนุรักษ์ ยังไม่มีการระบุยีนที่มีอิทธิพลต่อไบโอฟิเลีย และเป็นที่สงสัยว่าการพึ่งพาอาศัยกันมากขึ้นของสายพันธุ์มนุษย์ต่อเทคโนโลยีได้นำไปสู่การลดทอนแรงขับของมนุษย์ในการเชื่อมต่อกับธรรมชาติ วิลสันและคนอื่น ๆ แย้งว่าการลดลงของพฤติกรรมทางชีวภาพดังกล่าวอาจลบความหมายจากธรรมชาติ แปลเป็นการสูญเสียความเคารพของมนุษย์ต่อโลกธรรมชาติ ในความเป็นจริง
การสูญเสียความปรารถนาที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับโลกธรรมชาติ ส่งผลให้ความชื่นชมต่อความหลากหลายของรูปแบบชีวิตที่สนับสนุนการอยู่รอดของมนุษย์ลดลง ถูกอ้างถึงว่าเป็นปัจจัยที่มีศักยภาพที่เอื้อต่อการทำลายสิ่งแวดล้อมและอัตราการสูญพันธุ์ของสายพันธุ์อย่างรวดเร็ว ดังนั้น gclub ทางเข้า ล่าสุด การคืนความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติจึงกลายเป็นหัวข้อสำคัญในการอนุรักษ์ และใน Biophilia วิลสันแนะนำหลักจริยธรรมในการอนุรักษ์ตามมิติต่างๆ
ของความสัมพันธ์ที่มีมาแต่กำเนิดที่มนุษย์มีร่วมกับธรรมชาติ แนวคิดของเขาเกี่ยวกับการดูแลสิ่งแวดล้อมมาจากแนวคิดต่างๆ รวมถึงการพึ่งพาอาศัยกันของมนุษย์ในธรรมชาติ ซึ่งมุ่งเน้นไปที่บริการทางนิเวศวิทยา (เช่น น้ำสะอาดและดิน) ที่ธรรมชาติมอบให้ ความพึงพอใจที่ได้รับจากการมีปฏิสัมพันธ์
โดยตรงกับธรรมชาติ เช่น จากการสำรวจและพัฒนาทักษะกลางแจ้ง ความน่าดึงดูดใจทางกายภาพของธรรมชาติ เห็นได้ชัดว่ามีบทบาทเป็นแหล่งของแรงบันดาลใจและความสงบสุข และความผูกพันของมนุษย์กับธรรมชาติในรูปแบบของการเชื่อมโยงทางอารมณ์กับภูมิประเทศและสัตว์
